2020(e)ko apirilaren 26(a), igandea

#Etxeangelditu/ #Quédateencasa

Ya no hay interacción con el público. Echo mucho en falta esos momentos llenos de algarabía , de júbilo, en que los niños estaban con los compañeros de clase en la hora del cuento en la biblioteca. Me los imagino escuchando pero no hay nada como una intervención espontánea.
Y ese día en que nos volvamos a juntar para disfrutar en grupo de la magia de los cuentos se me escapa y no logro visualizarlo. Espero que este cuento del coronavirus tenga un final feliz o por lo menos que nos sirva para aprender algo. 

Ez dago publikoaren interakzioa, ni horrekin hazten nintzen. Faltan bota ditut momentu horiek, ipuinaren orduko liburutegian biltzen zirenean gela bereko umeak alai eta algaraka entzuteko prest. Ni entzuten ari direla imaginatzen ditut baina ez dago bapateko interbentzioa bezalakorik. Ez dakit noiz elkartuko garen berriz ere, momentu hori hurrun ikusten dut egun.  Koronabirus ipuin honek amaiera ona izatea espero dut. 

iruzkinik ez:

Argitaratu iruzkina

Oharra: blogeko kideek soilik argitara ditzakete iruzkinak.